Hep sormuşumdur; Zafer ne zaman?

Galiba cevabını da  buldum.Herkes yaptığı işi; Ben bu işi 

son defa yapıyorum, diye yapabildiği gün işler düzelir…

Teker çamurdan çıkar, Zaferde gelir..

Kadın kocasına yemek pişirirken: ‘bu benim eşime 

pişirdiğim son yemek’ dediğinde o yemek en lezzetli yemek olur

Baba çocuğunu kucağına aldığında:

‘Bu benim evladımı son kucağıma alışımdır, artık onu 

göremeyeceğim’ duygusu ile yavrusunu kucağına aldığı gün, 

evlat  sevgisinin zirvede olduğu gündür.

Evlat babasının elini öpüyorken, ‘Bu babamın elini son 

öpüşümdür’ şuuruna vardığı an, babanın değerini hakikaten 

anladığı gündür..

Belki de hakikaten öyledir..

….Kadın kocasına son yemeğini pişiriyordur…

….Baba çocuğunu son defa kucağına alıyordur..

….Evlatta babasının elini son defa öpüyordur..

Kim bilir??

Tiyatrocu son oyununu iyi oynar..

Şair bilse ki son şiirini yazıyor, mısraları volkan olur..

Doktor fark etse ki son hastası, en iyi muayeneyi yapar.

Bilsek ki karşımızdaki, görüp görebileceğimiz son insan ,

–Onu asla kırmayız..

–Onu anlarız..

Yine bilsek ki, bir insana dünyadaki son selamımızı 

veriyoruz,

O selam en samimi selamımızdır…

Dünyaya son defa bakıyoruz diye baktığımız zaman 

‘ağacın yeşilini, kuşun uçuşunu fark ederiz’..

Bilsek ki okuduğumuz satırlar okuyup okuyabileceğimiz 

son satırlar.

Beynimize o sayfanın resmini çizeriz..

….Belki de öyledir..

….Dünyaya son defa bakıyoruzdur..

….Okuduğumuz bu satırlar, okuyup okuyabileceğimiz son 

satırlardır..

Lütfen şöyle hareket edelim; 

….Bu kıldığımız son namaz..

….Bu, Allah rızası için yaptığımız son iş..

….Bu babamızı son görüşümüz..

….Bu, sınıftaki son dersimiz..

….Bu, kullanıp kullanabileceğimiz son oy!

….Bu, verdiğimiz son nefes!…